sokaktan geçerken apartmana baktığınızda sadece kafası gözüken ve dili dışarıda olan %100 özgüvene sahip köpek görebilmemizi sağlayan kişi düşüncesiz dallamadır.
Yan komşumuzdur.
Hayvancağızı bir çamaşır odasına bir balkona tıkayıp duruyolar, ağlama sesi de bize geliyo bi de.
Hayır evin içine almama gibi bi huyları var desem o da yok evin içinde de dolaşıyo köpek zaten çoğunlukla.
Yan komşumdur kendisi.
Ya tamam eyvallah seversin de şunu bir veterinere falan götür ibnenin evladı, sabaha kadar uluyor, hayır bir de pilotsun sen götveren, günlerce uğramadığın oluyor eve napıyor o hayvan tek başına.
bu insanların sayısı günden güne artmaktadır. eski apartmanımda yaşamıştım bu durumu. sanki insanlarla değil de köpeklerle yaşıyodum apartmanda. bi' gün evde limon kalmamıştı, çıktım üst kata kapıyı köpek açtı. indim ikinci kata kapıyı yine köpek açtı. bi' de insan gibi bu iblisler. bunların hırlamalarından, havlamalarından uyku uyuyamaz olmuştum. üstüne üstlük atayis sahipleri bunları buluşturup seviştiriyordu. iyi ki taşındım o apartmandan da, hala daha namuslu ve daha ahlaklı bir yaşam sürebiliyorum.
