ayni sene ust ustte gidince acayip sikan yer. duygusal olmayanlar icin tabi. yani duygulanan birinin sikilmamasi elde degildir elbet. ama duygulanmakta sikinti ceken birinin gitmesinin tek sebebi ayak uydurustur ust usttelik durumundan yola cikar isek, sanirim.
yıllar sonra ilk kez bir kaç ay önce gidilen, her adımında duygulandıran, vay be zamanında neler olmuşta şimdi neredeyiz şeklinde düşündürten, allah hepsinden sayısız kez razı olsun diye dua ettiren yer.
insanları "ayol cahiller türbeye bez çaput bağlıyollaa" diye eleştiren kemalistlerin benzer duygularla gittikleri, belki tek fark olarak çaput bağlamadıkları, atamızın ebedi istirahatgâhı. allahtan kabir zir-i zemin şeklinde tasarlanmış da, allahın günü otu botu şikayete protestoya gelen kemalistlerden istirahata mani bir durum sözkonusu değil.
her insan evladının en azından bir kere görmesi gerek burayı. ama tapınağa gelir gibi değil, ataya layık olduğu şekil "ilim irşadı" şeklinde gezip görmek lazım. içindeki müzeyi zank diye pas geçmek yerine vakit ayırarak ve keşfederek öğrenirseniz geldiğinizin de bir faydası olur. atatürk'ün, yobaz kemalistlerin dikte ettirmeye çalıştığı gibi birisi olmadığını anlayacak kadar çok sayıda doneyi bulabilirsiniz anıtkabirde. sadece siz değil çocuklarınızı da gezdirin, atatürk'ü bu bakış açısıyla öğrensinler ve öyle sevsinler.
