insanların eğitim hayatındaki başarı ve kazanımları sonucu, atasının eğitime gösterdiği özen sayesinde, güzel bir mevkiye gelmesi sonucu minnet duyarak atasının huzuruna çıkıp o'na teşekkür etmek için ebedi istirahatgahı olan anıtkabir'e gitmesinden hazımsızlık ve nefret duyan bir kesim var.
işte bu hazımsız kesim, ne yaparlarsa yapsınlar ne ederler etsinler bu ülkenin insanın kalbinden yani açığından tut kapalısına, laiğinden tut dincisine, mustafa kemal atatürk sevgisini hiçbir şekilde anadolu'dan asla ama asla çıkaramayacaklar. evet! dinci olup mustafa kemal atatürk'ü seven nice insanlar da var.
bu ülkenin kurtarıcısı ve kurucu ilk lideri, mustafa kemal atatürk'ü sevmeyen ya haindir, ya haindir. başka bir açıklaması yok.
mustafa kemal atatürk'ü sevmiyorum diyen birinin bu şanlı vatan ve şanlı türk milletiyle hiçbir bağı yoktur, olamaz da.
bunların kim olduğunu herkes biliyor. bunlar zamanında def edilmiş düşmanın geride bıraktıkları artıklarıdır.
isteyen istediği yere gider, herkes saygı duymak zorundadır. hazımsızlık duyan kendini sorgulasın.
ama "atasının sağladığı imkan ve olanaklar" ifadesine biraz takıldım. şimdi imkan ve olanak eş anlamlı kelimeler. burada anlatım bozukluğu var, hadi onu es geçiyorum. bu sağlanan imkanlar lütuf değildir efendiler. bunlar insanlığın başından beri bizim hakkımızdır zaten. bir devlet adamının gelip bunları vermesi zaten olması gereken şeydir. vermesi derken lafın gelişi bu arada. hak verilmez, alınır.
