Çocukluğum burda geçti.
Dünyanın en şanşlı çocuğuydum. Anne tarafının ilk torunu.
Orta ikiye kadar altıma işedim oysa. Karpuz yenen yaz akşamlarında seferberlik ilan ediliyordu evde.
Emel sayın filmlerinde karpuz çekirdeği kavruluyordu... bi avuç... onu paylaşıyordu kendi aralarında.
Hep Emel sayın gibi bir gelin istedi anneannem.. hep kara kuru gelinleri oldu. Söz vermiştim o çocuk ben... benim de Emel sayın gibi bi sevgilim olmadı hiç.
Hep kendi yağında kavruldu o ev. Çoğu zaman özenilen.
Bir gün “bizim osman sütü yoğurdu sever” dendi diye bilekliklerini satıp inek almış insandır anneannem... ki “dülkadiroğlu”Dur kökü.
Büyükbabamın sineması vardı aq. Gazoz bile sattım sinemada. Hayal meyal.
Bi teyzemin adı “Selda” Selda Akkor’a özenmiş aşufte.
Çocuktum ben de lan işte... çocuktum. Mutluydum.
