Kendi isteklerimiz dışında hareket ettiğimizde bizden bir parça kopuyor. Kendi benliğimizden, özümüzden. Uymamız gereken bir ton sistem gereksinimi mevcut. Ne yazık ki bu durumu tamamen engelleyemeyiz ve bu yüzden belli aralıklarla acı çekmeye mahkumuz. Konunun ne olduğunun bir önemi yok. O acı bizi bulacak. Şayet biz kaçamaz ya da yönlendiremezsek. Umarım herkes kendi dar çemberinde ki acıları aşmanın yolunu bulur.
Yoktur.
Anda düşünce olmaz, hayat dramasının ebedi olan düşünce ya geçmişte ya gelecekte yaşar. Anda olan şey hislerdir. Farkındalık, zamansız ve mekansiz oldugunuz vakitte kapılarını açar. Düşünmek anınızı kaybettirir. Zihne düşmek gözünüzün önüne düşen perdedir.
Hayatım ne zaman tam anlamıyla düzene girecek.arka arkası kesilmeyen bu isteklerim ne zaman bitecek?
Her şey iyi giderken acaba bunu bozacak şey ne olacak sorusu ne zaman son bulacak.
Hayatta tek iyi giden şey o.aslında o bile yeter bana ama.Ne bileyim insanım işte daha fazlasını istemeden edemiyor insan.
insan hüsranlıklarla dolu.
bu köprünün ışıklandırmaları niye aksaray gazinoları gibi yapılıyor son bir yıldır? köprünün halatlarıda eskiden çaprazdı şimdi diklemesine. manzaram piç oldu.
buraya hangi düşüncemi ayıklayıp da yazsam diye düşündüm. gerçi noktadan sonra da kaydet diyene kadar aklıma düşünceler geliyor ama bunun ardı arkası kesilmez ki !!
