aile fertlerinin yalnızca uyumak için girdiği odada eski bir çekyatın üzerine serilen çiçekli örtüde uzanıyor, gece lambasının verdiği loş ışıkla bir nebze de olsa ruhumu dinlendiriyorum. aklım karmakarışık neyin doğru neyin yanlış olduğu idrak edemiyor ve düşünmekten bi tap delirmeye gün sayıyor. ruhum, sığmıyor artık bu odaya bu eve, bedenimde sıkışmış can çekişiyor ve artık nefes almak bile ızdırap gibi geliyor. yüreğim, kimseyi duymak istemiyor kapatmış kulağını gözünü olup bitene özlemle yanıp tutuşuyor, tek isteği sevdiğine kavuşmak. sevdiğinin yüreğine sarılmak , tekrar heycanla çarpmak, içi içine sığmasın istiyor.
Masam habeşistan kokuyor. Etli dudaklarımda kahve kokulu bir cezbe. Tütün sardım, yanışı kızılderili katliamı, içimi orman yağmurları patikası. Yol geçiyor önümden, bir yönü arabistan'a bakıyor, bir yönü londra'ya. insanlar var sağımda solumda, en az bir düzine ve yarım düzinesi kendinden bihaber. Sağım solum önüm arkam orospu çocuğu, keşke bunlar için sövseydim sana.
"Masamızda iki kadehlik habeşistan, yudumların minik, etli dudaklarında kahve cezbesi. istersen etiyopya'ya gidelim, muhtemelen vize istemez bizden, gidemezsek oradan bir bulut ısmarlayalım."
solumda ablam ayrıldığı sevgilisinin çevrimiçi oluşunu izliyor annem beni yaklaşık 10 keredir ısrarla arıyor, omen arada ve çaresiz bir şekilde kahve içiyor. bir de üst komşu gitar çalıyor sanırım
sol yanımda eşim sağ yanımda da anne yanı yatakta oğlum uyuyor. ben babanın horultusu ve oğulun uğultusu arasında uykusu gelmiş ancak direnen bir halde geçmişi düşünüp gelecek için çıkar bir yol arama peşindeyim.
Boydan boya cam pencerenin önündeki kanepedeyim. Hava kapalı olduğu için Oda kapkaranlık. Telefonum şarjda. Müzik dinlemek istediğim için yatağa gidemiyorum. Kulağımdaki kulaklıkta gaybana geceler çalıyor.
“ demem o ki sana hasretin o kadar koymazdı ama geceler öyle bir gaybana, geceler öyle bir kötü ninni gavur, gavur ki sorma”
Dışarıda tatlı tatlı yağmur yağıyor. Ve odanın içi oldukça soğuk. Üzerimdeki battaniyeye rağmen üşüyorum. Hayatı düşünüyorum yaşadıklarımı, yere çakılışımı, kopan kıyametimi.. derken şarkı değişiyor.
“Sanki gökten kar yerine kan yağıyor, kar altında üşümüş bir çocuk ağlıyor”
odanın ışığı kapalı, yorganın altında yatıyorum. yorganı kendime dürüm yaptım, sardım sarmaladım kendimi. hiçbir yerimden soğuk almıyorum, sadece ellerim üşüyor.
horlayan oda arkadaşıma sesleniyorum arada ki pozisyon değiştirsin de fıslamasın. kulaklık takılı olduğu halde duyabiliyorum sesini.
Yatağımda kahvaltı yapıyorum saçmalamayın tabiki kendim kalkıp aldım arka fonda radioactive çalıyor pencere açık oda çok soğudu ama kalkıp kapatmaya üşeniyorum.
şuan sınıfta nefret ettiğim bir hoca(!) ile yalnızız. arada bir laf atıp duruyor. adam her ağzını açtığında başımdan aşağıya kaynar sular dökülüyor. içimi bir sıkıntı basıyor taki susana kadar. kısa bir cevap verip geçiştiriyorum. kısa cevap vermek zorundayım. her kelamını sanki ağır bir suç işlemişimde sorgu anını bekliyor gibi bekliyorum. umarım hayatımda ki en boktan dakikalar bunlardir. zira fazlasını kaldıramam.
Annemin deyimiyle sühlenme, yani uyuşukluk hali. Birisi tutsa da götürse uyusam yatağımda. Yada koltukta olduğum yerde uyuyayım. Sonra üşürüm zaten bir ara, o zaman kalkar giderim.
Batan güneş kızıllığı buğday tenine kavruk bir tat bırakmış bir hatun var karşımda aramızda masalardan fazlası var. Biliyorum. Cam kenarına oturduğum kafeden griye boyalı bulutları izlerken hayatı boş vermenin anahtarı olan altın rengi baloncuklar salan biramı yudumluyor, boşvermişliğe bir yudum daha yaklaşıyorum. Gerisi teferruat. Çalan müzik, başka müşteriler sadece teferruat. Durumu olağanlaştırmak için rolleri gereği buradalar. Tüm olağamlığımız burada.
