yaş ilerledikçe ve hayatı paylaştığı eşi, dostu, aileden birilerini kaybettikçe kişinin içine düştüğü ve yine içini oldukça çok acıtan ama bir türlü vazgeçemediği bir yaşam...
acı verir ve o anıları geriye getiremediği için gözleri dolar insanın... belki de bu sebepten her anın keyfine varılmalı... ve bir gün yalnız kalırsam diye anılar biriktirmeli cebine...
insanın bir türlü vazgeçmek isteyipte vazgeçemediği düşünceler bütünüdür. Aynı güzelliklerin, anların tekrar geri gelmeyeceği bilinsede onların hasretiyle yanıp tutuşmaktan da vazgeçilmez.
hatırlananlar genellikle güzel anılardır.
belleğimizde uyuyan yaşanmışları: bir koku, bir ses, bir melodi, bir doğa olayı veya benzer bir yüzün uyandırdığı: bazan hüzünlendiren bazan derin bir ah çektiren bazan da
özlemden insanı kahreden,
benliğimizin derinliklerindeki en güzel manzaraları seyretmektir.
geçmişe albüm gibi davranmasını bilmeyen kişilerin yaptığıdır. geçmiş resim albümü gibi olmalı. geçmişi yaşamaktansa ona şöyle bir bakıp üstünü kapatmasını bilmeli insan. ben anca öğreniyorum o ayrı.
