"bütün oyunları eşikte geçer. oyun başladığında kahraman ya bir yere gitmektedir ya da bir yerden gelmektedir, bu da oyuna kendiliğinden bir hüzün katıyor." *
--spoiler--
'' Ne yapabiliriz? Yaşamak gerek! (Bir sessizlik) Yaşayacağız Vanya Dayı. Çok uzun günler, boğucu akşamlar geçireceğiz. Alınyazımızın bütün sınavlarına sabırla katlanacağız. Bugün de, yaşlılığımızda da, dinlenmek bilmeden, başkaları için çalışıp didineceğiz. Ecel saati gelip çatınca da uysalca öleceğiz ve orada, mezarın ötesinde, çok acı çektik, gözyaşı döktük, çok acı şeyler yaşadık diyeceğiz... Ve Tanrı acıyacak bize ve biz seninle, canım dayıcığım, parlak, güzel, sevimli bir hayata kavuşacağız ve buradaki mutsuzluklarımıza sevecenlikle, hoşgörüyle gülümseyeceğiz ve dinleneceğiz... inanıyorum buna dayıcığım, bütün kalbimle, tutkuyla inanıyorum... (Voynitski'nin önünde diz çöker ve başını onun avuçlarına koyar. Yorgun bir sesle tekrar eder.) Dinleneceğiz! Dinleneceğiz! Melekleri dinleyeceğiz, elmaslar gibi yıldızlarla kaplı gökleri göreceğiz. Dünyanın tüm kötülüklerinin, tüm acılarımızın, dünyayı baştan başa kaplayacak olan merhametin önünde silinip gittiğini göreceğiz ve hayatımız bir okşayış gibi dingin, yumuşak, tatlı olacak. inanıyorum, inanıyorum buna. (Dayısının gözyaşlarını mendiliyle kurular.) Zavallı, zavallı Vanya Dayı, ağlıyorsun... (Gözyaşları arasından) Hayatında mutluluğu tadamadın, ama bekle Vanya Dayı, bekle... Dinleneceğiz.... (Kucaklar onu.) Dinleneceğiz! Dinleneceğiz!''
--spoiler--
bu satirlar vanya dayi adli oyununun finalinde sonya'ya nin agzindan dökülen kelimlerdir. su kadarcik bir paragrafta bile kendini ifade etme gücü muazzamdir.
Çehov trajedilerinde herkes sağdır, ama hayatta kalmanın faturası ağır olmuş, sağ kalanlar büyük tavizler vermiştir. Yaşamaktadırlar, ama herkes mutsuz, kalpler kırıktır. *
ünlü rus tiyatro yazarı ve modern kısa öykülerin, en önemli ustalarındandır. 19 yüzyıl gerçeklik okulunun en önde gelen temsilcisi. başlıca yapıtları; besleme, korkulu geceler, seçme öyküler... oyunları; martı, vanya dayı, vişne bahçesi...
doktorluk benim karım yazarlıksa metresim . bazen altkattaki karıma küser üst kata çıkarım ama ikisini de incitmem diyen yazar. edebiyat dünyası için bir çığır. sadeliğin dolambaçsızlığın kendisi...
bir de meşhur şu sözü vardır ki bazı yerlerde öykü için çoğu yerde ise tiyatro için geçer. "eğer sahnede bir tüfek varsa o tüfek oyunun sonunda mutlaka patlamalıdır."
''rus edebiyatının en gizemli yazarlarlarından biri'' olarak görülür.. çünkü bütün oyunlarının arkasına saklanmış bir karışıklık vardır.. kullandığı yalın dil ve çarpık mizah onu en keyifle okunan yazarlardan biri haline getirmiştir... çok genç yaşta vefat etmiştir.. kitaplığımda bütün eserleri vardır.. martı, vanda dayı ve üç kızkardeş en sevdiklerimdir....
rusyanın güneyinde,azak denizi kıyısında,taganroy adlı bi şehir.1860 yıllarında şehrin nüfusu 65 bin kadarmış.o tarihlerde endüstriden yoksun olan bu şehir geçimini ticarete bağlamış
işte bu taganrog şehrinde,dizi dizi bi çok dükkanların sıralandığı sokakta,kapısının üstündeki tabelada
"çay,şeker,kahve,sucuk ve daha bir çok sömürge malları"yazan gösterişsiz bi bakkal dükkanı varmış.bu dükkanın sahibi çehovun babası imiş
durum öyküsünün gelmiş geçmiş en büyük üstadı.öykülerinde genelde devamlı ve güçlü bir ironi göze çarpar.ama bunu öyle bir şekilde yapar ki üzerinden ironi yaptığı karakterin davranışlarını hiç yorumlamadan kendine has bir bakış açısıyla yansıtır.yani hikayeyi okuduktan sonra hangi karakterin aşağılık,hangisinin ise melek olduğunu anlamazsınız bile.çünkü insanı her yönüyle yansıtır öykülerine ve hem iyi,hem kötü yanlarını gösterir.bu yüzden de gelmiş geçmiş en büyük ustalardan birisidir.
hem burjuvazinin ikiyüzlülüğüyle,hem de köylünün maddiyata dayanan ve hislere pek yer vermeyen dünyasıyla çok keskin bir şekilde dalga geçer ve bunu da kendi yorumlarını eklemeden yaptığı için de okuyucunun birçok şeyi net bir şekilde görmesini sağlar.öykülerinden en az birini okursanız ne demek istediğimi çok daha iyi anlayabilirsiniz.
anton pavloviç çehov.
1860-1904
babası bi bakkaldır ve moskova'ya göçmüşerdir.
anton çehov aile bütçesine katkıda bulunabilmek adına mizah dergilerine öyküler yazmaya başlar.
1879'da ise tıp fakültesine girer ve 1884'ten sonra hastanelerde görev alır.
ilk öykü kitabı hanneleon yani bukelemun'dur.
1886'dan itibaren oyunlar da yazmaya başlar.
en büyük ilgiyi step (bozkır) adlı uzun öyküsüyle toplamıştır.
verem olmuştur ve en önemli yapıtlarını son yıllarında vermiştir:
*vanya dayı (dyadna vanya)-1897
*üç kızkardeş (tri sestri)-1900
*vişne bahçesi (vişneviy sad)-1903
