engels'in, karl eugen dühring'in saldırılarına ve en sonunda "gerçeğin felsefesi" yazısına karşı "ehhh sıktın ama al bakalım" diyerek kaleme aldığı yapıtıdır. ve engels bu yapıtında dühring'i darmaduman ettiği gibi diyalektik materyalizm'in ana hatlarını ve tam bir açıklamasını da ortaya koymuştur.
"bu adam tam anlamıyla hegelci ölçü bağıntılarının düğüm çizgisi üstündeki düğüm noktalarında yalnızca nicel artma ya da azalmanın ortaya koyduğu nitel sıçramadır. Sözgelimi, suyun ısıtılması ya da soğutulması durumunda -normal basınç altında- düğüm noktaları olan kaynama ve donma noktaları, yeni bir kümelenme durumuna geçiş sıçraması ve sonuç olarak da niceliğin niteliğe dönüşmesi durumudur.
lisedeyken hakkında seminer verdiğim kitap. ama şöyle bir durum var ki seminer olayından bir hafta önce haberim oldu. koca kitabı bir haftada okuyup bitirmem lazım. kara kara düşünüyorum "lan ne yapacağım" diye. ne yaptım peki? aldım hızlı hızlı okudum, daha doğrusu bütün sayfalara baktım. ulan matematikten her sene bütünlemeye kalan ben doğa bilimleri çalışıyorum. bir şey anlamadım tabi. seminer günü geldi çattı, çıktım anlatıyorum. nasıl coşmuşum ama. engels'in üslubunun da gazına gelmişim biraz, veriyorum veriştiriyorum duhring'e. engels bir vurmuşssa ben on vuruyorum. moralim yerinde, oldu bu iş gibi. ara verdik seminere. bir arkadaş geldi, "gizli sosyal'cim okudun mu sen kitabı?" dedi bana. "okudum abi" dedim. "oğlum iki saattir dühring'in tezlerini savunuyorsun lan içerde, nerenden okudundun kitabı" dedi. ulan gittim baktım notlarıma harbiden doğru. seminerinin başından beri duhring'e ayar veriyorum derken engels'e sallıyormuşum. ikinci yarıda yanıma bir bilen verdiler de öyle tamamladık semineri. her miraç kandilinde bu nedenle duhring'e dua ederim.
edit: dühring'ciler mi var sözlükte? niye eksilediniz lan anımı?
