olmayan insanlardır. doğal olarak ölmeyen insanlardır, bu yüzden devletten bir hareket beklemek yanlıştır.
ülken bölünmek üzeredir, dünyanın en büyük siyasi sorunlardan birisi senin ülkendedir. kafana takma nasılsa;
anne babaannemin elini öptükten sonra aldığı harçlığa deliler gibi sevinen, eve gidince parasını sayıp mutlu olacak çocuk; daha küçücük bir çocuk ölür antep'te insan yapımı patlayan bir oyuncakla; nereden bilebilir eve varamayacağını, okula gidemeyeceğini üniversiteyi kazanıp arkadaşlarıyla mutlu olamayacağını; evlenemeyeceğini çocuklarını sevemeyeceğini nereden bilebilir? mutlu gülümsüyor parasını almış akrabalarından bisiklet alırım diyor.
diğeri işten çıkmış bayram ama olsun; evde yatan hasta annesi için çalışıyor belkide, tatil göz etmiyor; anası iyi olsun bayram işte o zaman bana diyor, hammallık bütün gün taşıyıp alıyor yevmiyesini mutlu deliler gibi; annesine ekmek alıyor eve giderken, parası var annesine az da olsa yardım edebil.. bom ! patlıyor o gelecek bitiren kahpe ne ev kalıyor ne anne artık, ekmek yere düşüyor yavaş yavaş sekerek kanlı zeminde..
nasılsa; dedim, nasılsa bu insanlar fedakarlar gazzeli bir çocuk değil, yada ne idüğü belirsiz suriyeli muhalif değil bu insanlar, bu insan kürt türk çerkez her ne ise; bu insan bizim insanımız nasılsa. çözüm üretmeye gerek yok; yaşasın gazze suriye myanmar.
** aklıma da gelmiyor değil; dağıtsak ya ülkenin dört bir yerine gazzeli çocukları, suriyeli muhalifleri bakarsın bir saldırı olur ölür içlerinden biri; belki o zaman aklına gelir devletin terör denen bir sorun olduğu; anca o zaman acır milletine, çözüm üretir muhalefetiyle.