bi dönem bana hasıl olan hastalıktır. böyle tuzlu tuzlu nasıl da harika oluyordu. işyerimde gün boyu yemeye başlamıştım mübareği. üstüne bir de çay içiyordum of of of.
baktım önünü alamıyorum, her taraf kabuktan geçilmiyor, araba batık, evim batık, iş yerim batık, yeter ulan dedim.
şimdilerde uzaktan uzağa kesişiyoruz sadece. o bana bakıyor ben ona ama eskisi gibi değiliz, aramız açık artık.
antep dışında yaşayanların antepte ki tanıdıkılarından sürekli fıstık isteme durumu buna örnektir. antepliyiz diye 3 öğün fıstık ve baklava ile beslendiğimizi düşünenler bile var.
