woody allen'ın aslında ne kadar naif farklı biri olduğunu anlatan "evet! tam da böyle hissediyorum" nidaları ile coşabileceğiniz, yapılan iyiliklerin fedakarlıkların hep ama hep denize atılmasını vurgulamasa da aslında hayatın bir yerlerde sizi buna zorladığını anlatan baş yapıt. yaşamda kazananlar ve kaybedenler klüpleri olsa da gün gelir kimin kaybedip kimin kazandığı belirginsizleşir der allen. zaten annie hall'u izledikten sonra film izledim demezsiniz, diyemezsiniz. bir gerçeklik izlemişsinizdir; alvy singer'ın iyi biri olsa da her şeyi bu kadar irdelediği için hiç bir zaman mutlu olmayacağıdır bu gerçeklik. sonrasında ise hem ona hem kendinize üzülürsünüz.
annie ile allen'ın hikayesine çok benzer şeyler yaşadıysanız daha da derinden yaralayan, kesinlikle izlediğim en güzel aşk filmi olduğunu düşündüğüm şaheser. üstüne bir de manhattan izlenirse hacı olunur.
Woody Allen'in yönetmenliğinin doruk noktası kabul edilir. Bu filmde Allen, Alvy Singer karakterini yaratır. New Yorklu uyumsuz, karamsar entelektüel tipi bu filmle birlikte kesin çizgilerle belirmiş olur. Yaşama karamsar bir gözle bakıp aynı zamanda güldürmek, karakterin ilgi çekici yanı olmuştur. insan içinde kendini rahat hissetmeyen Alvy, toplumun genel geçer alışkanlıklarına da her zaman tepkilidir. Onu sempatik yapan da bu uyumsuzluğun kendisidir belki de. Kadın - erkek ilişkilerine alışılmışın dışında bakışı da filmin can alıcı noktalarındandır. Woody Allen'in genel özelliği de budur aslında. Kadın sevgisinin mantıklı temeller üzerine oturmadığını vurgular. bunu alaycı bir yaklaşımla, Alvy Singer'in modern toplumu eleştiren görüşleriyle harmanlayarak verir. Alışılmış entelektüel özentiden nefret eden Alvy aslında doğal yaşamı savunur; ama her insanın- kendisi de dahil- doğallığı kendi anlayışında aradığını inkar etmez.
Ustanın unutulmaz filmidir. izlenmelidir.
--spoiler--
Hayata kötümser bir bakışım var. Eğer birlikte olacaksak bunları bilmelisin. Hayatın korkunç ve sefil olarak ikiye ayrıldığını düşünüyorum. Bu iki kategori şöyledir:
Korkunç; ölümcül hastalık, körler, sakatlardır. Hayatı nasıl geçirdiklerini anlamıyorum.
Diğer herkes ise sefildir. Hayatını yaşarken sefil olduğuna şükret.
--spoiler--
--spoiler--
Güzel mi? 1975 yılındayız. Artık güzel diye bir şey yok.
--spoiler--
--spoiler--
Annie'nin ailesiyle tanışmaya giden Alvy büyükannenin yahudilerden nefret etmesinin ezikliğiyle bir hahama dönüşür.
--spoiler--
--spoiler--
Alvy yolda gördüğü bir çiftle hayali bir diyaloga girer:
Çok mutlu görünüyorsunuz öyle misiniz?
-Evet.
-Mutluluğunuzunn kaynağını nasıl açıklarsınız?
-Ben çok sığ ve boş kafalıyım. Hiçbir konuda söyleyecek şeyim yoktur.
-Ben de öyleyim.
-Anlıyorum. Demek bu şekilde yürütüyorsunuz.
--spoiler--
Tam 6 yil once elime cd seklinde bu film gectiginde ki o zamanlar filmler cdlerden izleniyordu, bi sekilde filmi izleme firsatini yakalayamamistim ve filmin kesfedilmeyi bekleyen bir hazine gibi eski esyalarin icinde durmasina da aldiris etmemistim. Simdi anliyorum ne kadar buyuk bir hata yaptigimi. Belki de zamani degildi. Belki o zaman izlesem sevmeyip ne demek istedigini hic bir zaman anlamayacaktim ya da tam tersi hayatim cok farkli olacakti. Cunku bence film insan hayatini degistiren filmlerden . yaptigim onca hatanin farkina varirdim belki kim bilir. Cunku aslinda hepimiz alvy'nin soyledigi gibi yumurtanin derdindeyiz . Yemek ne kadar berbat olsa da az geliyor kim bilir. Bazen insan beyninin doydugunu hisseder ya bu film de o filmlerden. Tam 40 yil once yapilmasina ragmen hala gecerliligini koruyabilecek onermelere sahip zaten insan iliskileri de hic bir zaman degismeyecek sanirim.
bir woody allen şaheseri. 1977'de, en iyi film ödülünü alan, woody allen'a en iyi yönetmen, diane keaton'a da en iyi kadın oyuncu oscarlarını kazandıran film, o yıl akademi ödüllerinin 4 tanesini birden kapmıştır.
woody allen sinemasında bir kopuş filmidir. annie hall dan önceki erken dönem vudi filmleri son derece absürdlerken bu filmle beraber daha ciddi, ilişkiler üzerine tespitleri daha yoğun olan filmler yapmaya başlamıştır yönetmenimiz. senelerce önce izlediğimde burun kıvırıp 'vudi sadece absürd olsun!' diyen bünyemi seneler sonra tekrar bu filmi izlediğinde ekran karşısına çakıvermiştir. tespitler 10 numaradır. bir kadın olarak annie hall u sonuna kadar anlarsınız ama bir yandan da alvy singer a üzülürsünüz, acaba daha farklı olabilir miydi diye dertlenirsiniz. ama ne yazık ki olay budur. başlarda bir eğitmen edasıyla yaklaşan taraf (ki genelde erkekler olur gerçekten) sonrasında kendi kurmaya çalıştığı şeyin altında eziliverir öylece. tam da filmin başında vudinin ettiği lafa döner hikaye, benim gibi birini kabul edecek bir kulübe girmek istemem... işte, sen o kulübü aklınca 'iyileştirdin' ama şimdi de seni kabul etmeyecek bir noktaya geldi...
elbette burda annie hall karakterini çok edilgen algılamamak lazım. değişimi sadece alvy karakterinin dürtmesinden menkul değil. bir yerde damlanın kendini tamamlaması olay. tetikleyen, cesaretlendiren alvy oluyor. sonrasında da alvy deki bunalımlı karamsar hal (ki muhtemelen ilişkinin başlarında tam da annie yi çeken şey) sonrasında tahammül edilemez bir sıkıntı oluyor. ayrılmak annie yi hafifletirken, alvy i bunalımlı dünyasında daha derine gömüyor...
çok güzel film çok! ama biraz ilişki eskitip öyle izlemek gerekiyor, daha çok anlıyor insan daha çok içine giriyor karakterlerin.
woody allen'a sempati duymamı sağlayan film.
bir aralar cnbc e deli gibi bu herifin filmlerini yayınlıyordu. siz entellektüel sözlük yazarları bilirsiniz. ben de bu herifi ne zaman görsem * uyuz olup kanalı değiştirirdim. bi kere tipten uyuz oluyordum. o kadar uyuz oluyordum ki ne kendime ne de ona birbirimizi tanımak için fırsat tanımıyordum.
gün geldi çattı. bu filmle tanıştım. evet çok geç olmuş biliyorum hatta film nerdeyse 40. yaşını dolduracak.
işte bu film : amaan allah'ım dedirtti bana. bi ilişki üzerine yapılabilecek tüm tespitleri yapmış başıma gelenleri de teker teker yüzüme vurmuştu.
işte bu filmden sonra ben bu adama herif demeyi bıraktım.
