sürekli ev hakkında anne direktifler vermektedir. bunun sonu gelmediği için çok can sıkıcı bir hal almıştır. sürekli bir emir komuta zinciri halinde dolapları yavaş kapat. gece gelince kapıyı kilitlemeyi unutma , yürürken halıları kaydırma , yatarken kombiyi kıs , akşam erken yat...*
kişide erken kalkmış zaten burnundan solumaktadır tam kahvaltıya oturmuşturki anne bulaşık yıkarken tepsinin altının karardığını fark eder ve tepsi sıcakken nereye koydun bunu böyle der.
e tabiki sinirli olan kişide alttan alarak nereye koyacağım bişey yapmadım der haklı olarak. sabahın köründe anne tepsiyi sıcakken biyere konmaması gerektiğini anlatmaya başlar ve işte o anda kişi çatalı masaya fırlatıp aniden mutfağı terk eder. annenin nerden buluyorsa hep yemek yerken bir tartışma konusu bulmasına hayret eder ve sinirden kıpkırmızı olur. anne tabiki yapılan bu saygısızlığa dayanamayarak kişinin yanına gelir ve tartışma başlar. akabinde sertleşir ve kişi anneye birşey yapamadığından odadaki sandalyeye tekme atmak sureti ile kırar ve hemen kendini dışarı atar.
ha kişi şuanda pişmanmıdır evet. lakin ne kadar suçludur tartışılır.
bu sabah aynen yaşanmıştır lan nerden çıktı bu başlık yine aklıma geldi..
bazen (her ne kadar istenmese de) kaçınılmaz olan durum. yapmayayım diyorum, susayım diyorum ama bazen öyle durumlar oluyor ki insanın zoruna gidiyor. ben de tartışıp aynı evde gerginlik yaşamak istemiyorum. ama istemediğim bir şeye zorlanmak o kadar kötü ki.
Tartışma sonrası fenalaşmak anneliğin şanındandır. Fakat bunu alışkanlık haline getirebilmek evladın tepkisi ile doğru orantılıdır. Sizi üzüp pişman edebildiğini görürse devam eder.
Mesela Benim oğluş bir tarafına takmadığı için ben fenalaşamıyorum. Ama benim annem psikolojik şiddetin tillahını yapar. Çünkü benim gibi her şeyden kendini sorumlu tutan Bir kızı var.
eğer haklıysanız ve babanızdan da tırsan bir kişiyseniz yüklendikçe yüklenirsiniz annenize ve felaket bir tartışma olur. hayır haklı da olsanız insanın içi burkuluyor. 'lan ne yapsın ki kadın?' diyorsunuz. eve dönüp hemen sarılmak istersiniz annenize ama sarılamazsınız belkide. çünkü daha önce hiç sarılmamışsınızdır. garip gelir. yapmamış olmak, yapamamak...
yıllar sonra insanı en çok pişman edecek olan davranıştır. farklı şehirlerdeyken bile ölüm gelir onsuz olmak, nasıl bir şey ola acaba onunla hakikaten ayrılmak?
