48 yaşındaki annem sırf benle konuşmak için her ay sms yapmakta. bütün gün mesajlaşıyoruz. maaşallah kendisi pek yatkınmış bu işlere... hızlı yazıyor ben cevap vermeyince ardı adına mesajlar atıyor.
postmodernitede son nokta bu olsa gerek dediğim hadisedir. nerde kaldı o eski zamanların anne evlat gelenekçiliği. bir de üstüne türevlenmiş sesli harfleri olmayan mesajlar eklendimi izleyin siz şenliği.
Evladı olan kişinin nerede, ne durumda olduğunu ve neler yaptığını tam anlamıyla merak eden Annenin merakını gidermek için annenin sorularının ve endişelerinin giderilmesi için yapılan hareketlerden biridir.
- evladım ne zaman evde olursun ? ona göre çıkacam ben.
-evladım ?
-çocuğum?
-nys sn mşglsn glba.
+anne benim anahtarım var sen çık.ihihihi kız toplantıdaydım ondan yazamadım.canım annem çok öpüyorum seni.bitanemsin.
-ok.
geçen hafta whatsapp açan anneyle geçen diyalog:
-anneeee!
-eyyy
-öğrenebildin mi whatsappı?
- ne var bunda be benim skype ım bile var.
-pardon annecim çok yanlış bir soru sormuşum.
Günümüzde olağan bir şey. Teknoloji gelişiyor yeni nesile ayak uydurmak ve biraz da kontrol amaçlı ebeveynlerin giderek kendilerini geliştirdikleri teknoloji çağında anneler bırakın mesajı sosyal paylaşım sitelerine giriyor.
-nerdesin oğlum?
+arkadaşlarla takılıyoruz anne.
-tamam oğlum, fazla geç kalma bak hava kararıyor, kötü yerlere gitmeyin emi oğlum.
+tamam anneciğim korkma gelirim
-ok.
