Sorununuzu, derdinizi, kederinizi ve en önemlisi hatalarınızı söylemeniz gereken yegane kişilerdendir. Zira gün gelir dost bildikleriniz dahi hatanızı yüzünüze vurabilir, kullanabilir ama anne kendinden çok sizi düşündüğünden size zarar gelecek sizi üzecek seyi size dahi unutturmaya çalışır.
Bu arada benim yeşil gözlü(!) annem **, valla seviyorum seni.
anne ile arkadaş olunmaz. dost olunabilir. dostta her zaman size iyi ve kötü yaptığınız şeyi soyler. arkadaş gibi değildir. arkadaş günün adamıdır. ama dost öyle değildir.sürekli yanındadır.
bazen şenlikli bazen de sinir bozucu bi durumdur.şöyle ki dışarıda gezerken geçen kızlara her ikinizinde bakış açısı aynıdır ve hemen yorumlara başlarsınız güzel kızmış falan filan vs , yemek yemeye çıktığınızda zorluk çekmezsiniz çünkü gitmek istediğiniz restaurant ve yemek istediğiniz yemek aynıdır,ayaklarında spor ayakkabıları olduğundan sebep dışarıda hızlı yürümeniz kolaylaşır ona uymak zorunda kalmazsınız fakat eve döndüğünüzde sadece bir tane notebook'unuz varsa onunla paylaşmak zorunda kalırsınız ve saatlerce başından kalkmıyorsa çıldırırsınız.
arkadaşlığın b.kunu çıkartanlar için, bir gaflet anında, 'ya anne iyi de, misal, evlendiğin herifle ilk defa o gece deniyorsun ve adam iktidarsız çıkıyor. böyle bir riske girmemek lazım bence!' şeklinde şuursuz diyaloglara girip de, her an k.çta patlaması an meselesi olabilecek hadisedir,abartmamak gerekir. (bkz: aslında oyle demek istemedim ben) (bkz: dur vurma anne)
kız cocuklar için cok kolay olsa da erkekler için zor olan durum. gidip annene "dün akşam bardan bi karı kaldırmışım aklın almaz" şeklinde hikayeler anlatmak türk toplumunda pek tasvip edilen bi durum değildir.
