ARAYINCA ''ANNECiğiM'' DiYE TELEFONU AÇIYOR YA iŞTE 30 YAŞINI GEÇMiŞ EŞEK KADAR BiR KADIN OLARAK iÇiM SEVGiYLE DOLUYOR.
KAYBEDENLERE ALLAH SABIR VERSiN ,KARŞILIKSIZ KiM DAHA ÇOK SEVEBiLiR ?
Uzun zamandır 6 ay kadardır görmemiştim annemi o kadar hayatın girdabına kapılmışım ki özlediğimin farkında bile değildim annemi gördüğümde hissettiğim durumdur. Çok özlemişim ben annemi sözlük işin garibi ben yine bu özlemin farkına varmazdım belkide ama onun böyle beni görünce o 50 yaşındaki kadının nasıl da çocuk gibi pervane olduğunu görünce etrafımda daha da özledim biliyorum o daha fazla özlüyordur bu boktan dünyada iş fatura ödeme derken çoğu zaman uçup gidiyor aklınızdan sevdiklerimiz ama onun böyle bir telaşesi olmadığı için muhtemelen hep çocuklarını düşünüyor ve özlüyor. Kendimi biraz güçsüz hissettim onun yanında birazda buruk bi siki becerememiş oğlu olarak. Çok uğraşıyorum belki daha da fazla uğraşmam gerekiyor. Hayat bu hiç adil değil paranız yoksa ya da yeteri kadar yoksa her keresinde biraz daha yenilirsiniz. Hasrete çabaya uğraşa sevgiye sevgisizliğe her şeye. Bu yüzden annenizi üzmeyin ağalar. Ben elmden geleni yapıyorum zamanında salak gibi çok üzdüm şimdi telafi ediyorum bana hiç kırılmamıştır biliyorum ama ben kendi salaklığımı unutamıyorum. Bir zamanlar sevgilm vardı ona hediye almaya gitmeden önce hep anneme bir hediye alırdım ben adaleti severim insan önce en yakınlarının kıymetni bilmeli. Ne de olsa önce can sonra canan. Sevgi saygıyla. Yazarın annesine olan özlemini onu gördüğündeki hislerini betimlemesidir.
Not: moderasyon belki tanımımı beğenmezsiniz belki silik atarsınız ama atmayın be yavrum bu dursun burada arada okurum ben bunu.
Anneyi özlemek ruhunu özlemektir. Aslında seni sen yapan ve tamamlayan bir varlığı hissetmek. Herşeyiyle kanının son damlasında bile. Gerçek özlem, gerçek hayat
Neden hep geceleri sigaramı yakınca hissederim bilmem. Çok ağır bir şey, anlatamıyorum da. Ne yapsan olmuyor, kaç yaşına gelirsen gel hep o bitmeyen özlem seni öldürüyor. Dayanamıyorsun bazen. En acısı da ne biliyor musun, onu hiç göremeyecek olmak. Bu özlemin bitmeyecek olması kalbini sıkıştırıyor.
1998'den beri kalbimin bir köşesinde duran özlem.
Bazen merak ediyorum insan küçücük oğlunu bırakıp toprağın altına nasıl girer diye.
Benim annem çok düşüncesiz.
birkaç gün önce liseden bir arkadaşımın uzun zamandır kanserle cebelleşen annesini kaybettiğini öğrendim, kızın okuduğu okuldan 9 saat yol çekip ankara' ya nasıl döndüğünü düşündüm, içim bir garip oldu. Annemin kıymetini bir daha anladım. Olsun da bana kızsın, ağzıma etsin önemli değil, çok özledim zaten...
çok özlemektir hemde. bakışını, gülüşünü, şöyle tatlı tatlı bakarken "anneciğim " diye söze başlamasını, öfkeli hallerini, yemeklerini , her bir şeyini özlemektir. fazla dayanamayacağım , yanına gideceğim bir ay sonra . dört ayda canıma tak eden hasrettir.
