annenin dünya hayatının sona ölmesiyle başlayıp, ölene kadar artarak devam eden olay. bazen güzel anılar, annenin gülen yüzü akla gelir, insan içi burkularak acı acı gülümser. asla akıldan çıkmaz hatta zaten, unutulmaz.
Garip bir burukluk bırakır insanın içinde. Kaç yaşında olursan ol çocukluk yapmayı özlersin aslında, seni sen olduğun için seven ve sevgisinden emin olduğun birini özlersin, herşeyi rahatça anlatmayı özlersin, seni senden iyi bilen birini özlersin. kokusunu ozlersin. Çay tikirtisina uyanmayı özlersin. Ekmek kokusunu ozlersin.Ararsınn konuşursun ama yetmez. Olsaydı içimi dokseydim dersin. Anne olmalı yanında kokusunu duymalisin. Alarm kurmadan uyumalisin mesela. Anneler keşke ölümsüz olsa.
üniversiteye gidip yurttaki ilk gecemde anlamıştım annemi ailemi özlemeyi.
memleketin dört bir yanından gelmiş öğrencilerin her biri bi köşedeydi yeni gelenlerden.
Kaç yaşına gelirseniz gelin hissedilecek duygudur.
kapını iyi kilitle diye bu saatte arayıp durduk yere gözlerin dolmasına sebep olmuştur.
Minnoşum ya.
Annelik çok enteresan bi durum. ne bok yersen ye seviyor seni. kızıyor ama yine seviyor.
kim kimi sever ki böyle?
bi hata yapsan siliyorlar yaptığın tüm iyilikleri. ama bu kadınlara iyilik yapmasan da sağlıklı olman yetiyor.
allah yokluklarını yaşatmasın.
ilk okulu falan geçtim.
acemi birliğinde asker ocağının ilk gecesi fena özlemiştim öyle böyle değil durduk yere gözümden yaşlar aktı kafayı yorganın altına gömüp salya sümük bir güzel ağlamıştım.
Çaresizliğin ve nefessizligin, kolun kanadın kirilisinin diğer adi. Annesini hayatının merkezine koyan biri için, 36 gündür görüşememek çok berbat. Üstelik arada
s a d e c e
bi kaç! Ülke var..
17 yıldır özlüyorum yapabileceğim hiç bir şey yok. bazen rüyalarıma giriyor, en sevdiğim pastasının tarifini verecekken rüya bitiyor.
özlemiyorum diyen yalan söyler. allh gecinden versin, ölüp gittiğinde özlediğinde aciziyetini de kabul edersin ske ske.
Çok yaşamadığımdır. Ciddi bir problem olmamasına rağmen annemle yıldızımız hiç barışmadı çocukluğumdan beri. Bu sayede babamla çoğu insanın sahip olmadığı bir iletişime sahibim ama yetmiyor.
birlikte yaşamamamıza rağmen vedalaşmadan uçağa binecek kadar kötü olmamayı isterdim. Ne ben kötü hissettim ne de o.
Daha çok yalnız kalındığı anlarda kalbinde bir kesik varmış gibi sızlatır içini. Kokusunu duymak istersin duyamazsın.
Giydiği kıyafetı ararsın hissetmek için, koklarsın...
Hatırlatır biraz ama yetmez.
Sonra sesini duyayım istersin. Belki kandırabilirsin duygularını diye ama olmaz aksine körükler özlemini.
Özlemin yükü ağır be sözlük hele bu ana, baba kardeşse.
Klişe ama bilin değerlerini. Üzmeyin onları. Sevginizi hissettirin. Gidip elin oğluna/kızına nasıl seni seviyorum diyebilirimi düşüneceğinize onlara söyleyin.
Geç olmadan(!)
