Allah korkusundan sonra korkuların en büyüğüdür. Canından bir parçanın koparılmasından korkmaktır. Eğer anneanneniz vefat etmişse -anneniz hayattayken- ismi her anıldığında annenizin üzüntüsünü görür ve birgün onun da gideceğini tahayyül edersiniz. Bu da sizi o korkuyla bir nebze olsun yüzleştirir. Özetle Allah(c.c) bütün annelere uzun ömürler versin.
anneye hitaben yazılmış türküleri duyunca daha fazla artan korkudur. şayet yitirmişsiniz düşünceler sizi alır geçmişe götürür. götürürkende iz olarak iki damla göz yaşı bırakır.
hayattaki en büyük korkumdur diyebilirim... bir gün telefonum çalacak, bursa'dan arayacaklar ve ben o'nsuz, neşesiz, bana daima merhamet ve sonsuz sevgiyle bakan o yeşil gözlerden mahrum yaşayacağım, nefes alacağım öyle mi? ne kadar ütopik...
insanın kendisini yavaş yavaş alıştırması gereken korku. tabi ki kimin daha aceleci olacağı belli olmamakla birlikte, hayattayken değerini bilmek en iyisi galiba.
hepimizin içinde barınan bu korkuyu anneye olan düşkünlüğümüz körükler gibi dursa da aksinin de olabileceği gerçeğini görmeden gelemeyiz. hoş netice değişmiyor ama buyrun bi de burdan bakın;
benim annem yok.
hakkında sayfalarca anlatabileceğim anılarım yok.
olanları da hayal meyal hatırlıyorum.
unuttuklarımı hatırlattığında biri, anımsamış gibi yapıyorum.
yalan söylüyorum.
çocukluğumdaki halini bile ancak resimlerine baktığımda tasavvur edebiliyorum. düşün ki yüzünü unutmamak için verdiğim gayret zamana yenik düştü, önce ses tonunu ardından yüzünü unuttum. hatta bir dönem kendisini unuttuğumu dahi iddia ettim. söylememe lüzum yok herhal, o zamanda yalan söylemiştim.
yokluğunu hissettirmemeye çalışan çok oldu. bazı özel anlar dışında hissettiğimiz boşluk acıtmadı da canımızı. kolay atlatanlardan değil belki ama zor yıkılanlardan olduk. o dediğim özel anlarda hissettiğimiz boşluk doldurdu karakterimizdeki zayıf yönleri.
içinde anne kelimesi geçen cümleler kurmadık. kendi kendimize dile getirdiysek de kulak yabancı kaldı ağızdan çıkana. iki kardeş kenetlendik birbirimize, yeri geldi ben onun annesi oldum, o ise benim canım.
hemen herkesin yaşamış olduğu benzer bir dolu şeyi yaşayamadık kısacası. içimizde kaldı mı kaldı ama bu eksilikle ya dağılacaktık büsbütün ya törpülenip düzgün insanlar olacaktık. sanıyorum bunu başardık.
savunduğum şey şudur ki aksini iddia eden var mıdır bilemem ama anneye olan düşkünlük, anne çocuk arasındaki o inanılmaz bağ değil bu korkunun altında çöreklenmiş olan. bizde de mevcut çünkü.
bir yerlerde bir şekilde yaşıyor, görmüyoruz, görmek istemiyoruz, aranmıyoruz neyse ne ama kaybetmekten korkuyoruz. öyle ya da böyle hani bilirsin sevdiğin bir yerlerde nefes alıyor ya da görüşemiyorsundur ama biliyorsundur yerini, kafan rahattır bizimki de o hesap.
yanlış anlaşılmasın, bunun sebebi "bir gün kavuşacağız tekrar" umudu değil, "kazanmamışım ki kaybedeyim" gibi densiz bir fikir de yoksa ortada, yaşadığını bilmek bile kafidir bu korkuyu taşımak için yürekte.
küçükken annenin yaptığı kağıttan gemiye verilen değerle başlar. suya girdiğinde ıslanıp batacak diye korkulan gemi suya dahi atılamaz. en azından benim için öyleydi. sonrası unutulur kaybetme korkusu. kaybedilen gün * tekarar ortaya çıkar ve içinden çıkılamaz hüzünler hakim olur hayatta.
annenin kendinden önce öleceğini bilmekten ileri gelen korkudur. nasıl dayanılır, nasıl katlanılır bu acıya. allah herkesin annesini kendine bağışlasın.
Babasını kaybetmiş kişilerde daha fazla olan kötü duygu. Eve geç kaldığında strese girmeler, küçükken nefesini duymaya çalışmalar, kavga ettiktten sonra kötü hissetmek gibi kötü etkileri olandır.
anne de ölecektir, sonra biz de öleceğizdir, çünkü anneye evlat acısı yaşatmak çok kötü bir şeydir; hem biz önce ölürsek annemiz yaşlılığında kimsesiz kalırsa daha kötü olacaktır, sonra biz kıyamette dirileceğizdir, sonra tekrar buluşacağızdır.
her şey öncekinden çok daha güzel olacaktır. bütün belalardan ve pisliklerden uzak, selamette ve huzurlu...
anne evin direğidir, onsuz hayat olmaz, hele benim gibi bir ana kuzusu için hayat çekilmez olur annesiz. bu korku en çok onu üzdüğünü anladıktan sonra ya da kendisi bir yere giderken balkondan arkasından bakarken allah'ım sen onu koru diye dua edince kendini gösterecektir.
