aslında babanızı görünmez yerlere koyduğunuzdan ötürü olur bu durum.
ciğerinizin içine, yüreğinizin derinine, burnunuzun direğine..
acı olan, bunu o hayattayken farkedemeyişinizdir..
anneyi kendine daha yakın hissettiğin halde, onunla hep atışmakla sonuçlanan, sevginin büyüklüğünü belli edemediğin içinde anne tarafından, babaya daha yakınmışsın gibi gözüken durumdur.
daha düne kadar rahminde olduğumuz, burdan ayrıldıktan sonra da kesintisiz merhametinden beslendiğimiz varlığın babamız değil annemiz olmasından dolayı hissettiğimiz duygudur. bir de:
"ben bölünmez bir şairsem
sen bölünmez bir anne" sezai karakoç
