tahminen 5 yaş dolaylarında ikamet ederken, portakal soy,yicem diyerek portakalı soydurmak, akabinde kabuklarını tekrar birleştirmesi istenip, niye olmuyo şeklinde yırtınıp kendini paralamak sureti ile anne canından bezdirilir.
annenin akşam yemeği için kızartmış olduğu köfteleri kediye fırlatmak, bunun yetmemesi ve üstüne gidip patatesleri de fırlatmak, kedileri doyurup ev ahalisini aç bırakmak.*
anneniz size kızdıgında sinirlenip intikam almak için;
- (ağlamaklı bir ses tonuyla) polis amca annem beni sürekli dövüyor, işkence ediyor gelin bana yardım edin deyip evin adresini verirken annenizin sizi yakalaması durumudur. çocugunu telefonda bunu yaparken yakalayan annem, muhtemelen beni küçükken cami avlusuna bırakmadıgına çok pişman olmuştur.
annem:
günlük bezgin bekir triplerimin tek izleyicisi,kafayı dağıtmam lazım diye naralar atarak o şehirden ötekine koşarken arkamdan su döken ve el sallayan insan,o paradigma da beni yıktı anne varsa yoksa mea culpa saçmalıklarımı dinleyen ulvi varlık.
çocuk denen gerizekalı varlıkların yaptıkları şeylerdir. misal; istediğiniz şeyin alınmaması sonucu eve dönünce bilmem ne marka kristal kültablasını ele alıp:
en fecisi ise başınıza bir şey geldiğinde; ne bileyim kafanız filan yarıldığında kan revan içinde onun karşısına çıkmaktır. belki kasıtlı yapılmıyor ama en büyük işkence bunun gibi şeyler olsa gerek...
eve kopek getirip, 2 gun oynadiktan sonra anneye teslim etmek sonrasinda zerre sorumluluk almamak. butun zaman boyunca annenin kopege annelik yapmasi, bokunu temizleyip, yemegini hazirlamasi. akabinde 'bu kopek niye seni daha cok seviyo yeaaaaaaa..' diye anneye cemkirmek.
kapıdan çıktıktan sonra bir bardak su istemek,asansöre varıldığında cebinizde anahtarın olmadığını farketmek tekrar kapıyı tıklatıp anahtarı istemek,kapı henüz kapanmışken cep telefonum masanın üstünde kalmış diyerek annenin psikopat olmasına neden olan olaylar zinciri.
küçükken(!) ama hatırlıyorum ne kadar küçüksem artık. annemden beni ayağında sallaması üzerine talepte bulunmam. annemin sallarken yorulması üzerine sallamaya bir kaç dakika ara vermesi üzerine benim salla diye otoriter komutlar vermem annemin uykusuz kalmasına ve sinirden delirmesine yol açmıştır heralde o zamanlar.
bir yere gidildiğinde yaşıtlarım dışarda bahçede falan oynarken benim annemin dibinden ayrılmayıp eve döndüğümüzde "anne bugün seni üzdüm mü hiç" diye sormam. o da söyleyemiyordu tabi benden ayrıldın sanki de yaramazlık yapıp üzüceksin. çok sabırlı ya seviyorum onu.
