yaşam sebebi sizin varlığınız olan dünyadaki tek canlıya karşı yapılmış aptallıklar sonrası yaşanan pişmanlıklardır.
sabahın erken saatlerinden sizden önce kalkar kahrını çektiği adamı uyandırır giydirir yedirir uğurlar ve varlığını sebeplendiren evladına uzanır elleri.
gözünden sakınır ve bir o sakınır... yapabileceğinin en iyisini sabahın erken saatlerinde sunar. üşümesin evladı diyerek siyah önlüğünü sobanın en temiz kenarına asar. çayının en sıcak kısmını ayırırda koyar bardağına. eliyle yedirir huysuzlanan evladına tüm kaprislerini görmezden gelir içinde bir tebessümle onun büyümesini izler.
eliyle giydirir düzeltir yakasını bağrını.. kapının ucunda üşümesin diye evladı yakasını kapatır elleri ile ördüğü atkılar ile.
evladın pişmanlığı o an başlar.. annenin elindeki peynirin isin kirin verdiği kısaca emeğin olan kokudan rahatsız olur evladı. ve bunu kapıdan çıkarken annesi yakasını kapattığı sırada söyler.. "ellerin kokuyor" der..
evladı buralarda pişman iken o hala tebessüm eder..
