başlarda anne diye başlar, daha sonrasında anneciğim, anniş, annişkom diye evrim geçirir bu kelime. baktın başka türetemiyorsun ismine geçersin. örneğin, ismi Asuman ise önce asucuğum, asucanım dersin sonra bir bakmışsın asu naber? olmuş.
şahan'ın senkron kayması skecinde bir benzerini yaptığı uygulama. o da "arkadaşım" diyordu annesine. ilginçtir.
bir de benim gibi, anneyle samimiyetini artıran erkek çocukların hitabı vardır ki o da, "naber kız, nörüyon gine?" şeklindedir.
cocuklara dikte edilen sapik bir gelenektir kimi yerlerde.
Anadolu'da kimi yerlerde, babaanne/dede ile birlikte oturulan evlerde, kadinin ve haliyle gelinin adi olmadigi gunlerde babaanneler cocugu sahiplenir; cocugun kendilerine anne demesini, asil annelerine adiyla hitap etmesini tesvik ederlerdi. Kadina cocugunu bile benimsetmez, kendileri insan yerine koymadiklari gibi kadinlari esek yerine koymanin en aci turlusunu yaparlardi. Bu tezgahtan gecen zavalli genc kadinlar zamanla katilasir, kendileri babaanne olduklarinda bu zulmun aynisini gelinlerine yaparlardi. Her zaman dedigim gibi bu anlamda da kadinlar feodalitenin devaminin yilmaz bekcileridir.
