daha önce hiç anne sevgisi yaşamamış bir insanın hayata bir sıfır yenik başladığını düşünüyorum. anne sevgisinin olmadığı bir aile düşünebiliyor musunuz? ben düşünemiyorum. bir aileyi ayakta tutan, fedakarlık gösteren hep annenin ılıman şefkati değil midir?
hayatınızdaki insan, hayatı boyunca anne sevgisi görmemişse sevginize şüpheyle yaklaşacaktır. kontrol edilemeyen bir öfke, güvensizlik... çok sevmeye çalışırlar ama nasıl seveceklerini oturtamazlar. sevgiyi tatmayan birini, yaptıklarından nasıl sorumlu tutabilirsin ki? belki de yaşadığım sorunlar sonunda kin tutamıyor olmamın sebebi bu.
ne kadar severseniz sevin yaralarına asla kabuk bağlayamazsınız.
en azından ben bağlayamadım.
Evli kankama göre en evlenilesi ideal erkeklerdir. Annesiz erkek bulmayana kadar asla evlenmemeliymişim yoksa pişman olurmuşum.
Evliliğin uzun vadeli olması için anasız olması şartmış. Anne özlemini sizinle karşılayıp size bağlılık duyarken, kaynanasız bir yaşamın huzurunu hissedermişsiniz.
