bir de ağlar bu sürekli. asla alışamam sanır ama farkında olmadan öyle bir kaptırır ki kendini. koca bir dönem boyunca her cuma bursa- ankara her pazar ankara- bursa yol yaptım bu uğurda.
yüksek ihtimalle kızdır, ve terk edilmiş, gittiği üniversite memleketinde yalnız kalmış; birilerine sarılmaya ihtiyaç duymuş ve annesinin omzunda ağlamaya hasret kalmıştır..
kendi başına ihtiyaçlarını gideremeyeceğini düşünür. güvenli bağlanma kazanamamıştır. aynı zamanda çok büyük bir kesiminde yetersizlik duygusu; hatta aşağılık kompleksi görülebilir. özlemden ziyade "sudan çıkmış balık" modundadır. ailesi yanında olmadan başına bir şey geleceğini düşünür.
kendi kendine geçmesini beklemek yerine, saplantı hâline dönüşmeden ve hayat kalitesini en kısa sürede yükseltmek için psikolojik destek almalıdır.*
