eller kadir kıymet bilmiyor, annem
senin kadar kimse sevmiyor annem...
hatasını anlamışsa salaklıkla alakası kalmamıştır(yine de vicdan azabı duyup, kendine salak der adam), hatasını anlamamışsa affedersiniz ama eşeğin önde gidenidir. annemiz kadar bizi kim sevebilir ki? elin kızları mı, elin erkekleri mi, ev arkadaşlarımız mı, ortam arkadaşlarımız mı, abilerimiz mi, ablalarımız mı, kardeşlerimiz mi, babamız mı? ben söyleyeyim: hiçbiri! sen git o arkadaşım dediğin adama bir ibnelik yap bakayım duruyor mu yanında? git sevgilim, karım, kocam dediğin kişiye gurur kırıcı laflar et bak bakalım sessiz kalıyor mu? paran olmasın seni ne kadar çağıracaklar bakalım o arkadaşların içmek için? ulan hayatıma belki beş yüz kız girdi ama hani? sabahın sekizi olmuş uyumuyorum da bilgisayardan entry giriyorum yalnız başıma. yanımda kim var? annem, hemen yan odada. okumaya gidiyorum izmir'e kim arıyor o zaman? telefonumu annemden başka çaldıran var mı? hayır. bunları geçtim hadi, annem beni aramasa da olur. beni en iyi kim tanıyor? annem. bana en çok fedakarlığı kim yaptı hayatımda? annem. hala ben okuyayım diye bu yaşında çalışan kim? annem. ben gidip de bu anneye "of" dersem şerefsizin tekiyim. yok öyle bir hakkım. köpek gibi ölene kadar onu mutlu yaşatmak için uğraşacağım. o buğulu gözlerinden yaş akıtmayacağım annecim...
