en çok erkek evlatlarda görünün durumdur. kendi abimden biliyorum. uzun uzun örnekler vermeye gerek yok. durum budur.
not: benim de bir tek oğlum var ne yazık ki...
inanması zor olsa da insan(!)dır efendim. ''belki kendine göre mantıklı bir sebebi vardır yea'' diyen insanların gelecekte sahip olmasını dilediğim türden evlattır.
taşıdığı kanı haketmeyen insandır şunu bilmelidir anne ve babası olmayan bir çok insan vardır ve bu insanlar için anne baba özlemiyle büyümümenin burukluğu dünyada hiçbir şeyde yoktur.
anne babası nın yükü sırtına binmeden, oda bizim gibi bir zamanlar nutuk atıyordu. vay efendim nasıl bakmaz anasına, babasına vay canavar falan. işin özü başka. siz gördünüz mü ben anneme babama bakmam, huzurevine veririm diyenini. büyük konuşmamak gerek.
Taşıdığı kanı haketmemekle filan ilgisi olmayan durumdur. Bazen de ana- babanın çocuğunu haketmesi gerekir. Babam ölüm döşeğinde sürünüyor olsa dönüp bir bardak su vermem. Yaptıklarının hesabını tutamıyorum artık. Annemin yeri de doğruca huzur evi ya da özel bakıcı olur. O da küçükken bana yaptığı işkencelere, ergenken durmadan evden kovmalarına saysın. Yüzüm sırf baba denilen o lanet herife benziyor diye çocukluğumdan beri çekmediğim acı kalmadı benim. kafama kakılmayan şey kalmadı. Kardeşimse hep kayrıldı. Ben bu adamla kadına neden bakayım da geri kalan hayatımı da kendi ellerimle kendime zindan edeyim?
Çocukken anne ve babası tarafından bakımsız bırakılmış bir kişidir belki de. Öksüz ve yetim olmasa da bir öksüz gibi, bir yetim gibi saldım çayıra mevlam kayıra büyümüştür.
Açıkçası eğer ailesi onu iyi yetiştirdiyse iyi mevkiye getirdiyse nankördür ama bakmadıysa aile zamanında ona o da bakmayabilir. Ne olursa olsun anadır babadır hakkı ödenmez.
