Geçen akşam haberler doğan cüceloğlu'nun vefat haberini verirken, bir röportajından kısım koymuşlar. Kendisi çok küçükken vefat etmiş annesi. Çocuk aklı ermemiş, günlerce beklemiş annesinin eve gelmesini. Gelmeyince de mezarının başına gitmiş ve o an anlamış ölümün ne demek olduğunu. Kendisi toprağın üstünde, annesi ise toprağın altında. Ölüm sevdiğini bir daha görememek.
Bu haberi babamla izledim, ki babam da çok küçük bir yaşta babasını kaybetti. Öyle ki, vefat ettikten iki gün sonra gömmüşler dedemin bedenini.. o iki gün boyunca salonda kalmış dedem, babam da onun yanına uzanmış, bir türlü ayrılmamış babasının başından. Dedem gömülmüş ancak babam yaklaşık 1-2 hafta boyunca dedemin işe gidip gelirken kullandığı minübüs durağında beklemiş. işten gelen babasının elinden tutup, onunla eve birlikte yürümek için. Ancak ne giden var ne gelen.. Sonra kafasına dank etmiş: ölüm, sevdiğini bir daha asla görememek.
