anne babasıyla gurur duyabilen insanlar aynı zamanda çok şanslı insanlardır. çünkü bu dünyada gurur duyabilecek ana babaya sahip olmak bir şanstır. bir çok insan karaktersiz ve amaçsız insanları sırf anne veya babası olduğu için hayatı boyunca katlanmıştır.
ayrıca bu konuda kimse ' ne olursa olsun, sonuçta ana babadır.' diye saçma sapan bir cümle kurmasın. sonuçta onlar insan ve biz onların bir anlık zevkleri sonucu doğduk, bu kadar.
sebeplere gelirsek; bazı ana babalar çocuklarıyla hiç ilgilenmez. sonuç çocuk it uğursuz olarak nitelendirilen insanlardan olur.
başka tür ana babalar kendileri için yaşarlar. 'çocuk büyütmek' kavramından sadece onun karnını tok sırtını pek yapmayı anlarlar. çocuğun ne kişilik gelişimiyle ya da karakter şekillenmesiyle ilgili bir bok yapmazlar. bence böyle aileden gelen çocukların sonu daha kötüdür. çünkü bu bireylerin sonu özgüvenden yoksun, silik karakterli bir insan olmaktır. ve daha kötüsü bu bireyler kendilerinden eksiklikleri farkeder ve kendilerinden nefret eder.
kötü aileleri say say bitmez. gurur duyabilecek ana baba; kısaca çocuğun hem ruhunu hem karnını doyurmasını bilen ana babadır.
yazarın zeka seviyesinden şüphe ettiren tespittir.
zaten kendinle ilgili gurur duyulacak şeyleri gerçekleştirmek kişinin kendi elindedir yani kendi öz iradesi ile bunları gerçekleştirebilir o nedenle asıl gurur duyulması gereken seçememiş olmana rağmen seni kendinle gurur duyabilecek şeyleri gerçekleştirmen için yetiştiren kendinden kısıp sana veren o fedakar insanlardır.
