ah çocukluğum, yazıktır ya, bir de böyle zaman sensörleri mi vardır bu ebeveynlerin bilmem, oyunun en önemli yerinde "hadi eve geç oldu" diye tuttururlar. savunmaya geçersiniz bu sefer de "yemek yiceksin koca gün bişi yemedin zaten..." diye devam eder ama itinayla cevap gelir "ya anne yaa şu oyun bitsin gelcem, babama söyle o bırak oynasın der", ve böylece bir yarım saatlik oyun daha bizi beklerdi. o yarım saatlik oyun keser miydi peki, asla! boynun bükük, aklın hala oyunda ve arkadaşlarında, tıpış tıpış evin yolunu bulurduk.
annenin çagrisi hüzün dogurur fakat onu dikkate almamak, peder beyin çikmasina onun sesini duyulmasi ise hüzünün yerini korkuya birakmasina neden olur.
