Öyle ki, onların ölümünü görmektense ben hepsinden önce öleyim fikri olur. Ancak başa gelince, sen hala yaşadığın için kendini anlamsız bulursun. Bu korku aslında değerli bir korkudur.
küçükken daha çok yaşadığım korkuydu. gece gizli gizli ağlardım aklıma geldikçe. hatta bir dönem her gece ağlamaya başlamıştım. artık bu korku bastırılmış bir halde içimde, böyle de kalsın.
sonu gelmeyecek olan ama içinde bulunduğum durumdur,sadece annem için değil babam için de geçerlidir. ama sürekli geleceği düşünüp kahırlanmak yerine onlarla geçirile her an değerlendirilmelidir, doğru olan budur.
Öldüğü için böyle bir korkum yok. Ölmüş eşek kurttan korkmaz derler. Allah kimsenin başına getirmesin. Sadece yaşayan bilir. Annenizi alıp kalbinize gömersiniz ve orada sonsuza kadar kalır... ama acısı asla hafiflemez...
