Annenin mutsuz olması, kalp kırar. Ailede hemen hemen herkese gardımı aldım ama anneme kıyamıyorum.
Babam rahmetli zor bir insandı. Anneme de bize de epey çektirdi. Babam öldüğünde ben rahatlamıştım. Böyle hissettiğim için hala nefret ediyorum kendimden. Annem de benim gibi rahatlamıştır diye düşünmüştüm ilk zamanlar. Ama insanların alışkanlıkları çok tuhaf. Babamın ölümünden sonra neredeyse iki üç sene depresyonda gibiydi. Bu durumun kendi bile farkında değildi ama ben anlıyordum. Mutsuzdu demeyelim de hevessizdi diyelim. Çok şükür ki insan her şeye alışıyor. Atlattı bu dönemi. Şimdilerde eskiye nazaran daha iyi olduğunu düşünüyorum. Daha da iyi olacağı hep iyi olacağı zamanları olsun inşallah.
