çoğu zaman dalgın...derinlere bakan buğulu gözlerden yansıyandır...
anne olmanın ne kadar yüce...
bu yüceliğin beraberinde bir o kadar da büyük sorumluklar getirmesinin hüznü...
kendi en asgaride düşünme...
yavrunu, canının biricik parçasının çaresizliğini gördüğünde anne olarak daha da çaresiz kaldığını düşünmenin hüznü...
en kötüsü de yavrunu kaybetme sınırına gelip; kurtulacak mı acaba endişesi yaşarken...kimseye göstermek istemediğin sel olup akan gözyaşlarını saklamak için paravan gibi kullandığın o pencereye düşen hüzün...
Belki de siz siniz o pencereye vuran hüzün. Ve aynı hüznü belki, sizin çocuğunuz da sizde görüp ağlayacak.
Küçük sevimli suratı ve korkan gözleriyle baktı bugün bana. 'Nolucak bize?' dedi. Birden farkettim yüzümdeki hüznü anladığını. 'Çok güzel olucak bebeğim' dedim. 'Ben hep senin yanındayım.. Bunu unutma.' Sımsıkı sarıldık birbirimize..
iç burkan manzaradır. pencerede sigara içerken gözlerime isabet etmiş ve son derece canımı sıkmış yansımadır bir bakıma.eğer ölümsüz kılacağım bir an olsaydı dünyada, annemin pencereye vuran hüznünü ölümsüz kılmaya çalışırdım.nasıl olsa pencereye her bakışımda o görüntü canımı sıkıcak nasıl olsa annelerin bitmeyecek hüznüne şahit olacağız yaşadığımız sürece nasıl olsa bize en çok sahip çıkan o yüceler yücesi varlık hayatımızın en güzel çerçevesi olacak sonsuza değin...nasıl isterdim o hüznün pencereye vurduğu anı resmetmeyi ya da ellerimde tutabilmeyi nasıl isterdim bir bilsen arkadaşım.sanki 4 mevsim mutlu mu onlar, hiç mutlu değiller.nasıl mutlu olsunlar ki nasıl hüzün vurmasın ki pencereye!evlatları mutsuz,evlatları hüzünlü.... belki de onların mutsuzluğunu tetikleyen bizleriz, bu yüzden vicdan azabı çekiyorum bazen ama en çok pencereye baktığım zaman...
