Ben çocukken büskivi pastası yapıldığında gıcık olurdum. Büyüdükçe pastanın ne kadar gereksiz bir şey olduğunu düşünüyorum. Şimdi pastaya vereceğim parayla mangal yapıyorum. Daha sağlıklı.
size anlatmıştım. benim annem böyle özel günlerde kek bişirirdi.
düz kek tepside yapılmış.
3 gün yersin artık kahvaltı dahil.
okula beslenmeye de koyardı kaçış yok.
manyak karı.
üzerine renkli ince uzun şekerlerden atardı tanıdığım tüm anneler. doğum günü gelsinde yiyelim şunu diye dua ederdik ablamla. hiçbir hazır dandik kremalı, buruşuk meyvalı pastaya değişilemeyecek olan pastadır.
ev kekinin kremalı halidir. annem de çok yapmıştır. kekin ortasını bölerdik. yani annem bölerdi ben izlerdim. o kremasını yaptığımız tencerenin dibini kaşıklardım, sıyırırdım. hatta abartıp bir keresinde anne yaa tencerede hiç kalmadı. neden hepsini döktün? diye isyan etmiştim. tabi sonra büyüdük, istemez olduk. ama en kısa zamanda yine yaptırıcam. canım annemin canım pastası.
bir denemenin dışında tanışamadığım pastadır. o deneme sonucu da ortaya elektrik çarpmış gibi dikenli dikenli duran bir krema ve tuhaf bir şekil ortaya çıkmış, o pasta öylesine tüketilerek yerine pastane yapımı olan doğumgünü pastası olarak kullanılmıştır.
