içini parçalar insanın. öğrenciyken beş parasız bir günün akşamında hiçbir şey yemeden eve döndüğünüzde, dolapta da bir halt olmadığını fark ettiğiniz o anda aramışsa hele anneniz, binlerce raptiye batar sanki vücudunuzun dört bir yanına, sesiniz titrer de belli etmemek için yırtınırsınız. sabah yediğinize ayrı yalan söylersiniz, birazdan yiyeceğinize ayrı... bir de o kadıncağızın içi parçalansın istemezsiniz.
açlık nedir bilmez bazı ergenler de hoflar poflar annesine her şeye karıştığı için. bilmezler ki o kadın rahat uyuyacak sizin kursağınızdan geçen iki lokmayı duyunca, aç kalmadığınızı öğrenince. dilinize yapışmaz korkmayın, iki satır cevap verin kadına.
annelerin telefon muhabbetlerinde mutlaka sorduğu sorudur. önce bir şeyler yiyip yemediğini sorar daha sonra aldığı olumlu cevabın peşine istisnasız değişmez soru gelir:
