O emekçi, Yılların ezici yükünü kaldıramayip altında heba olmuş gariban kadın.
Ah annem seni çok özlüyorum.. Tabutunu gördüğüm ilk an gözyaşlarımı ardımda bırakarak sana doğru koşup, durun onu gömmeyin, onun kapalı alan korkusu var diye çığlıklara boğuldum..
Kimse duymadı. Herkes gitti, seninle yağmurlu bir vakitte beraber kaldım annem, al beni de yanına..
aynı hisleri babam için hissediyorum. vefat ettiğinde askerdeydim ve terhisime 5 gün vardı. akşam telefonda konuştum sabah vefat haberini aldım. memlekette vefat ettiği içinde ben gidene kadar cenazeyi bekletemediler, defnettiler. vardığımda bana kabrini gösterip baban burda yatıyor dediklerinde kendimi parçalamak istedim. 11 yıl oldu vefat edeli. ilk 2 yıl istanbulda her akşam oturduğumuz evin kapısına çıkıp oturdum yolu gözledim, karşıdan çıkıp gelmesi için dua ettim. 2 yıl sonra kabul ettim öldüğünü.
lakin anne herşeyden herkesten farklıdır. yerini dolduracak bir şey bulamazsınız ve siz ölene kadar özlersiniz. nerde mi biliyorum. çok yakın bir arkadaşım annesini kaybetti de onunla konuştuklarımdan.
