20 yaşına kadar belli aralıklarla yaptığım şımarıklık. hoşuna gidiyordu garibimin, tıpkı bir rallici edasında saatte 965 km hızla çıkarttığım kokulu esintinin annemin suratında vuku bulması akabinde kahküllerinin yerinden sıçraması aile üyelerinde ufak bir şaşkınlığa sebebiyet veriyordu.
kısa bir süre sonra ortamın şenlenmesi kaçınılmazdı. babam gurur dolu bakışlarla kahkaha atar ve küçük kız kardeşim "yaa abi köpeksin" nirvaları okur iken annem popoma minik bi şaplak vurup sobada pişen kestanemizi ikram için hazırlığa kaldığı yerden devam ediyordu.
annem sıklıkla arıyor "gel arada suratıma osur oğlum" feryatları etse de olmuyor be sözlük. hiçbir şey eski tadında değil. ah ulan rıza, nerde o eski osuruklar?
