çocuklukta annelerin en kıl kapılan huyudur. ancak ben anne olunca ogrendim ki bu anneliğin temel kurallarından biriymiş. kendimi nutella kavanozunu saklayabileceğim bir yer ararken bulduğumda ilk dakikalarda kendimden utanmış sonra oğlumun sabahın köründe benden önce uyanıp kavanoza gömülmüş ve nutellaya bulanmış elleri, ağzı, burnunu görünce bu gerçekle yüzleşmek ve kabullenmek durumunda kalmıştım.
okul ve eğitime dair her türlü kağıdı saklamasıdır. karneler, takdir belgeleri, üniversite sonuç belgesi, üniversite tercih müsvettesi, ilk defter gibi gayet gereksiz şeyler de dahildir bu listeye.
yalnız, geçenlerde 2 hafta boyunca diploma aradık. evin bakmadığımız, fare deliği kadar yeri kalmadı. annem o kadar iyi saklamış ki, neredeyse diplomasız kalıyordum.
annenin, gerekli olsun olmasın her şeyi saklama huyudur. küçükken sarelleleri çikolataları uzanamayacağımız bi yere ya da bi dolaba saklardı. sonraları aklınıza gelebilecek her şey, kendi değerli küpeleri de dahil, bir yere saklanmış ve sonra o saklanılan yer unutulmuş ve bulunamamıştır. en son annenin sakladığı şey bir kurulama bezi * dir.. ama yerini buldum anne.. *
