genelde tipi kayık, tadı umulmayacak kadar güzel olan, anne pastasıdır o. standart pasta tadı ve tipi içerisinde değerlendirilmemesi gereken, mükemmel lezzet.
eleştirma hakkınızın olmadığı cisimdir zira anneciğinizin sıfatına sıfatına gülme gibi bir hata yaparsanız kafanıza sert bir cisimle darbe alabilirsiniz.
sadece pasta olayında yoktur bu. mesela bir çorba yapar çok güzel olur. sorarsın ''anne bu ne çorbası'' diye '' ne bileyim olm evde ne varsa kattım işte'' der.
''malzemeden çalınmış, pastanedekini tutmamış'' diye dalga geçilen, ama yerken tazmanya canavarına dönüştüren az katkılı pasta. annelerin ''yavrıım bu doğal, katkı maddesi yok. pastanedekiler neler koyuyor kimbilir'' şeklindeki savunması ise olmazsa olmazdır.
- anne masada bi şey gördüm, neydi o allasen?
- ha, pasta yapmıştım size yavrum.
- pasta mı, kırk yıl baksam anlamazdım valla.
- sen iyice eşşek oldun benim başıma ha, yeme beğenmediysen.
- tadı nasıl, güzel mi?
- getireyim mi bi tabak, yer misin?
- odama getir, entry girerken bi kalite kontrol yaparım.
- fesupanallah!
son dilimi saklama kabı içinde çürür. her öğün yenilsin diye ortaya çıkaran anne sonunda pes edip kendi yer. bir dahaki pasta macerasına kadar sesini çıkarmaz.
içindeki çilekler bir süre sonra sulanır, üzerindeki muzlar kararır. kreması taşar. yenmez hale gelir.
sırf sen doğum gününde arkadaşlarından geride kalma diye yaptığı yaş pastadır. üveyde olsa oda bir anneydi içi acımıştı. ve aldığı cevap şimdi içimi yakmakta! neden senemin annesi gibi yapmadın sen!
