Üst kata çıkmak zor gelirdi de alt kattan seslenirdi rahmetli. bir daha hamur işi kokusuyla uyanamayacak olmak, seslenişini duyamayacak olmak. Üzüyor işte ne denir ki.
ilk olarak annesi hayatta olmayan arkadaslara, sonra da annesi cok uzaklarda olan arkadaslara, kendimi de ekleyerek sabir dilemekten baska birsey gelmiyor elden. anneleri yaninda olanlar, kiymet bilmemezlik yapmayin lutfen.
geçmişin güzel günlerinde kalmış, anne hayata veda ettikten sonraki süreçte kahvaltısız ve kahveyle geçirilen her yalnız sabahta hatırlanıp yürek burkan güzel olay. her şeyini özledim, o hayatımın güzel ve sıcak yıllarının başlıca sebeplerindendi. ondan sonra hiçbir şeyin tadı tuzu kalmadı zaten.
