olması gereken duygudur, zira sizi doğumdan evvel, doğduktan kendinizi bilme sürecinize kadar ne cefalar çekmiş kimsenin ufacık sevincine bile nail olmak dünyada ki en eşsiz duygudur.
hayatın ana merkezidir belkide. o üzgün olunca içimde bir burukluk oluyor sözlük, dayanamıyorum, bana kızmıyor bağırmıyor sevgi sözcüklerini de söylemiyor. ben onlarsız yapamam ki!
annenin her dediğini yapmak manasına geliyorsa sonunda anneyi mutsuz edecek davranış biçimidir. böyle bir durumda kişi kendini gerçekleştiremez aşağı çekilir,
anne mantığına göre sadece ve sadece "onlar için tek hedef olan" -evlenmekle- doğru orantılı olan bu eylem,
iş güç derken hayatınıza yeni birilerinin girememesi ve dolayısıyla evliliğe giden yolun start çizgisine bile gelinememesinden dolayı yıllarca başarılamayan bir süreçtir.
