annem izler, severde hatta ama pozisyon tekrarlarında heyecanlanması beni üzer. aynı pozisyonda 3 bazen 4 kere heyecanlanması üzücüdür, uyarmak mı? bir yere kadar.
anneler maç izlememeli. aşırı heyecanlanıyolar. futbolcu düşünce sağlık durum için endişelenip, topa kafa attklarında acaba kaç beyin hücresi ölmüştür diyip üzülüyolar. gol olduğunda attıkları çığlıkları saymıyorum bile. üzüntüyü de sevinci de coşkuyla yaşıyolar. maçı bırakıp oturup anneyi izlemekle sonlanır genelde maç keyfiniz.
insanla dalga geçmek veya sinir etmek için soruyormuş gibi alakalı alakasız bi sürü soru sorar. olmadık anlarda heyecanlanır falan. maç keyfinizin içine eder.
biz verilmeyen faul/penaltıya anlık fevri bir tepki gösterip maça geri dönerken, yandaki haksızlığı kaldıramayan yüreğin 5-10 dakika boyunca haksızlık yapıldığını söyleyip durmasıdır.
sırf sizin hatırınız için maç izledikleri zaman, takımınızın gol yemesine sevinebilirler. aslında onlar için gol olması sevinmelerine yeter de artar bile. sizin uyarınızla kendilerine gelip, ama gol oldu demeleri yediğiniz golün sinirini bir anda alır götürür.
