Sonrasında çekilen vicdan azabı ve hüzünle gün boyu cebelleşmektir.
Kırgın ses tonu, bakışı, dolan gözleri hafızanızdan silinmez, kabus olur da nefesinizi keser.
Lanet edersiniz ağzınızdan çıkan şuursuzca sözlere, tadınız tuzunuz kaçar.
Bilirsiniz ki size kırgındır...
Sevgi ve bağlılık öyle büyülü bir duygudur ki, siz özrünüzü dilersiniz, o gülümser, siz de gülümsersiniz, öpersiniz şapur şupur yanaklarından.
Yüzün asılınca, gözlerin dolunca olmuyor be anne!
Dayanamıyorum...
Saçmalamaktır. Fakat, söz meclisten dışarı. Anne var anne var. Bazı annelerin kırılacak kalbi bile yok bence. Ama iyi anneleri üzmeyin. "Anne" gibi olan anneleri asla üzmeyin.
Derhal gönlü alınmalı onu kocaman sarıp sarmali missssss gibi kokusunu içe cekmeli allaha hayatta olduğu için bin defa sukredilmeli.
Binlerce kez elleri opulmeli. Sonra dizlerinde uyunmali.
en kötü en yanlış şeydir.
Anne bu anne...
akabinde gidilip annenin yanaklarının şapır şupur öpülmesi, af dilenmesi gereken eylemdir. anneler çocuklarının kötülüklerini istemezler, arada kuşak farkından kaynaklanan görüş farklılıkları olsa da et tırnaktan ayrılabilir mi? elbette hayır. o zaman ne yapıyoruz; kırmamak için özen gösteriyoruz, kırarsak da telafi etmeye çalışıyoruz...
anneyi kıranlar kaybettikleri zaman başlarını taşa vururlar onun için lütfen kırmayın...kayıbı çok acı, anlatılamaz kor gibi yakar yüreği ve ne yapacağını şaşırırsın. (bkz: anneyi kaybetmek) (bkz: anneyi özlemek)
eğer kalbi kırılan anne size bağırıp çağırmaktansa gözleri dolu dolu bakmış ve susmakla yetinmişse "keşke dövsen de böyle yapmasan" diye düşündüren kaçınılası harekettir.
yapıldıgı an insanın içinde bir huzun yaratan durumdur.ne de olsa Allah annemize ve babamıza iyi davranmamızı ogutlemiştir.annenin kalbini kırmamak için bu koşul bile yeter.
annenin affedici özelliğinden olsa gerek çok kısa süreli bir durum bile olsa insanın içini acıtan eylem. kendi kendimize bir daha böyle şeyler söylemiyeceğim dememize neden olur. ama dil bu durur mu?
