Aslında düşününce güzel gibi gelen bir durum. ne güzel annemle ingilizce espiriler bile paylaşabiliyorum diye düşünür insan. ama bazen kötü olabiliyor. örneğin çok iyi ingilizce bilen bir anneye sahip bir sınıf arkadaşım vardı. yds deneme sınavına girip çıktıktan sonra annesi kitapçığı alıp yanlış yaptığı sorularla dalga geçermiş. anlatınca gülsem mi ağlasam mı bilemedim.
kötü bir şeydir. neden? şundan; sen ingilizce denen mereti ilk öğrenmeye başladığında bok varmış gibi telefonda arkadaşınla şifre olsun diye inglizce konuşursun, hesapta anneden gizli saklın var ve telefonla konuşurken o da yanında.. anam o ne? sen telefonu kapadığında "şimdi sıçtım çarkına" bakışlarıyla anne "noluyo öyle boyfriend falan?" der, mıhlanırsın olduğun yere.. şimdi, benimkinin kelime haznesi otuz kırk sözcükle sınırlıyken şapa oturtuyodu.. bi de dili hepten bildiğini düşün.. olmaz.. anne ingilizce biliyorsa sen bir de fransızca falan öğren.. ya da telefonla konuşurken annenin yanında durma ne biliyim..
berbat bir durumdur. çünkü kardeşime sinirlenip de küfür ettiğimde beni anlayıp kızıyor hemen. dertliyim sözlük. türkçe küfür edemiyordum. şimdi ingilizce kötü bir şey de diyemez oldum. hayır iyi şeyleri bilmez kendiside. nerde kötü söz var onları anlar. *
