- hanım ellerine sağlık çok güzel olmuş vala.
+ ben yapmadım kızın yaptı. (kızın lafına dikkat)
- o zaman hep o yapsın bu yemeği kıhkıh.
+ öyle mii? o zaman çamaşırı da bulaşığı da o yıkasın!
bu sorun çoğunlukla, kız tarafından yapılan pirinç pilavının baba tarafından çok beğenilmesi ve övgü dolu sözlerle bu beğeninin dile getirilmesi sonucu kendini gösterir.
Eğer yemeği yapan kız her sofrada kendi yemeğini övüyor ve annesinin yaptığı yemeklere muhakkak kusur buluyorsa, annenin kıskanması demeyelim de sinir olması ve söylenmesi normaldir. Eğer daha ileri gider de sen yemek yapmayı beceremiyorsun artık derse, annenin şalterleri iyice atar ve hiç yemek yapmamaya karar verir. Madem sen çok iyi biliyorsun bundan sonra bütün yemekleri sen yapacaksın şeklinde ültimatom verir. Bu davranış, burnu düşse eğilip yerden almayacak kızın aklını başına getirmelidir, lakin getirmez. O bildiğini okumaya devam eder.
yaşanmış bir anıdır
-anne böyle mi sarıyorum?
+heh içe kıvır öyle sar
-bu nasıl
+bitanem çok kasma kendini tabiki ilk başta benimki gibi olmaz olduğu kadar
-bence bu iyi
+afferin çabuk öğrendin
-anne bunlar nasıl oldu
+benim sardıklarım onlar değil mi
-yoo ben sardım
+hmm iyi iyi
10 dk sonra
-anne ya amma kalın sarıyosun bak benimkilere bak
+besle büyüt danayı beğenmesin anayı
-ya ama ben daha iyi sarıyorum senden
+asya kalk git şurdan gözüm görmesin seni ispat çabası büyük kendi küçük şeytan!
-^#%*? :(
bu durum ülkemizde ne kadar yaşanıyor bilmiyorum. artık yemek yapabilen kız bulmak çok zor. bırak yemek yapmayı, yapılmış yemeği ısıtamazlar. erkeklere bu noktada büyük iş düşüyor. erkeklerin ne yapabiliriz dediğini duyar gibiyim. birazdan ne yapabileceğinizi söyleyeceğim.
neyse efendim. hani olur da güzel memleketimin bir köşesinde yemek yapmayı bilen, hatta yaptığı yemek güzel olan bir kız vardır da onun durumunu dile getirmiş olurum. kıskanılmak zor şey. baba akşam eve gelir. akşam yemeği için sofraya oturulur. baba önüne gelen birbirinden lezzetli yemeklerin tadına baktıkça kızına övgü dolu sözler söyler. anne önce içinde kabaran duyguları bastırmaya çalışsa da, bir süre sonra kendine hakim olamaz ve can alıcı soruyu sorar.
"benim yaptığımdan güzel olmamış ama dimi?" alacağı cevap onu hayal kırıklığına uğratır haliyle. boynuz kulağı geçmiştir.
şimdi anladınız mı beyler biz neden yemek yapmıyoruz? kim ister ki annesini kıskandırmak. işte bu sebeple "haydi erkekler mutfağa" diyorum. her şey anneler için.
gerçi erkeklerin yaptığı yemek bile olsa yenmez ama neyse..
