annelerde kalıtımsal bir özelliktir. ev kadını ise en sevdiğin tişörtü makasla kesip temizleme bezi yapması en doğal hakkı tabi. kitaplarımı çöpe atıyor tatlı manyak.
ilk evlat sahibi olduğu gün kendisine yüklenen bu program, her yeni çocuk sahibi olduğunda bir üst sürüm ile kendini güncellemektedir.
bu eğilim başta temizlik, ortalığı toplama gibi görünse de ilerleyen evrelerde kendini bir psikolojik vaka olarak göstermektedir. en sonunda çıldırıp size de sıçrayabilir.
bazen tam tersi durumlar da geçerli olabilir. anne hiçbir şeyi ama hiçbir şeyi atmayabilir. yıllar sonra bir kazı ekibi çalışma yapsa kaçıncı yüzyılda yaşadığımızı anlamayabilir mesela. 1980lerin takvimi bile duruyor arkadaşlar bazılarının evinde(!)
annemde tam tersi yönde beliren eğilim. hiçbir şeyi atamıyor. ay o da lazım olur ay o gençliğimden kalma diye diye evi kilere çevirdi. kavga ede ede attırırım gereksiz şeyleri sonra bir süre sonra tekrar birikir nasıl yapıyor bilmiyorum. hele bir sandığı vardı ki on ton ağırlığında, geçen abimle bir olup zorla attırdık. içinde envai çeşit el işi bilmem ne ıvır zıvır.. neymiş gelecekteki gelinlerine çeyizmiş hey yarabbim.*
