önce gitarın tozunu almakla başlar gitarla tanışması.
sonra gitara uygun yer bulmaya çalışır. bi köşe olmalıdır mutlaka. ve kılıfı kabı her neyse onun içinde durmalıdır gitar.
- bakıyim nasıl çalıyon?
- şunlara nasıl basıyon da bu ses çıkıyo?
- dur ben de deniyim canım sıkıldı zaten.
aynen böyle başlar macerası. o tombiş ellerine pek yakışmaz gitar ilk bakışta.
gypsy kings'lik bir duruma gerek yok fakat akdeniz akşamları çalacak kadar bilgili ve hevesli bir annenin müziği ile büyümek eminim çoğumuzun hayatında daha fazla renk olmasına sebep olurdu.
bulunduğumuz yıllar içinde yadırganacak olan; ancak bi kaç nesil sonrası için gayet normal gelebilecek bi olaydır. şimdiki genç kızlarımızın çoğundaki gitar merakını göz önünde bulundurursak * , ilerki nesillerde olağan olabilecek hatta annenin gitar çalmamasının yadırganacağı durumdur.
