Bir arkadaşım ben boşanacağım dedi geldi bana. Bu tür kararları alan benim evime gelmek zorunda hisseder kendisini ya da bu kararlarını almasının sebebi hazır ev var geçer otururum düşüncesi olabilir. Her zamanki gibi dedim gel başımın üzerinde yeriniz var, çoğul konuşuyorum çünkü bir de oğlu var. Piçin teki. Bir an olsun durmuyor, yataklardan koltuğa, koltuktan pencereye zıplıyor, düz duvara tırmanıyor, kedilerle kavga ediyor, benimle kavga ediyor, dur diyorum çünkü durması gerekiyor ama durmuyor, gelip bir tane geçiriyor bana, çocuktur diyorum uyarmakla sınırlandırıyorum olayı ama içim içimi yiyor, bir tane geçireceğim çocuğun suratına, diyorum az sakin.
- asla büyüklerine vurma bir daha
- sen büyük değilsin, sen kötü birisin
Ne kötülüğümü gördü ki diye düşüncelere dalıyorum, derken tükürüyor bana, ben de ona tükürüyorum, annesi gülüyor, nasıl alışmışsa.
Derken bir süre sonra ikimizinde sabrını taşırıyor velet ama ben hala sakinim, diyorum çocuktur piç de olsa çocuk bu. Bir gün annesinin yanında oturuyor, kadının memelerini tırnaklıyor, saçını çekiyor, hiçbir şey demiyor kadın ve elini yumruk yapıp çocuğun ağzının ortasına geçiriyor bir tane. Benim çocuğuma vursa o kadar zoruma gitmez, çocuk dişlerinin arasından kan sızarken ağlıyor, ben ağladım ağlayacağım. Ne yapsam şaşırmışım, anneye mi küfretsem çocuğa mı sarılsam. ikisini birden yapamıyorum, çocuğun yanında ana avrat küfür de edemiyorum. Çocuğu odaya götürüp küfürlerimi ediyorum, küfür önemli çünkü.
Derken yine bir iş günü eve geliyorum, yine aynı yaramazlıklar. Bir bakıyorum çocuk önce havada sonra yerde bir kaç kez sekip sırt üstü düşüyor, saçından tutup çocuğu yere fırlatmış. Bu sefer üzerine yürüyorum, sen karışma o ondan anlıyor diyor. Derken bir gün çocuğa kumanda fırlatıyor. Anneyi durduramayınca çocuğa diyorum yaramazlık yapma, annen dövmesin, sana neee diye zırlıyor piç kurusu, diyorum ne haliniz varsa görün.
Hep beraber görüyoruz ama, kadın her seferinde farklı teknikler deniyor, bir süre sonra elinden almayayım diye çocukla kendisini banyoya kilitliyor, tarakla dövüyor, ayakkabısını fırlatıyor, ütü fırlatacaktı bir gün.
Dedim anne gel, evimde cinayet işlenecek, ben uğraşamıyorum diyorum, geliyor. iki gün sonra çocuk kız gibi oturuyor, sakinleşmiş, korkudan sinmiş bir köşeye, kız arkadaşım hık diyemiyor, ben evim pis diye bir ton azar işitiyorum, bir evi topluyor bir bana senin bacağına sıçacağım ile başlayan cümleler kuruyor. Bu sefer şiddeti ben görmeye başlıyorum, duygusal şiddet uyguluyor bana. Duygusal şiddet tekniklerini de öyle bir geliştirmiş ki kendimi yüz üstü yatağa atıp atıp ağlıyorum, gelip saçlarımı okşamıyor. Acılar içinde çırpınarak gitmesini beklemeye başlıyoruz. Gitmiyor, hepimizin adam olduğundan emin olana kadar kalıyor bizimle.
bir kız evlat olaraktan kalkarsam o saçlarını yolacam senin sözünden sonra yakalarsa gerçekleştireceği eylemdir. saçlar bayanların hep hassas noktası olmuştur. sanırım yüzyıllardır böyle gelmiş böyle de gidecektir.
