Başıma gelen olaydır. Şöyle ki efenim,
Elimde bir dövme makinası var hevesliyim o sıralar öğreneceğim bu mereti. Kendi bacaklarımı, kollarımı, muz kabuklarını falan denek olarak kullanıyor rezil rüsva şeyler çıkartıyorum. Yavaş yavaş kendimi geliştirmeye başladım. Bir gün 53'ü geride bırakmış annem geldi yanıma;
- Oğlum n'aber?
+ Aa?! iyidir anne senden ne var ne yok?
- iyidir iyidir sana ne sorum var benim...
+ E sor anne.
- Bana dövme yapar mısın hadi bir çılgınlık olsun?
+ Hahaha..ha...hmm?! Ciddi misin sen ya?
- Evet oğlum neden olmayayım?
+ E ben şuan bok gibi dövme yapıyorum.
...falan filan derken beni ikna etti ve şuan sağ omzunda minimalist bir tribal var. işin komik yanı yanılmıyorsam 2 sene falan geçti, hala banyoya girerken falan orada bir şey var ''böcek mi o!?'' falan zannedip korkuyormuş yavrum. Belki o bir gün alışabilir ama ben sanmıyorum ki alışayım dövmesine.
