çilekeş ve fedekar annenin, hep birlikte özel, iddialı ya da evladının sevdiği bir yemek yenirken, aç evladının kendi tabağını anında silip süpürdüğünü görünce, yemek artmamış ise, anında duruma uyanıp "ben doydum, zaten pek aç değildim" gibi gerçeği yansıtmaktan uzak argümanlarla tabağında kalan yemeği evladına paslaması, rol yapması.
Bi de tencerede bırakır, kendine az koyar öyle öyle çocuklarına verir.
Ben böyle niye yapıyorsun diye soylenince de, " senin de cocugun olsun, anlarsın " diyor. Her şeyde böyle fedakar oluyorlar. Aglicam neredeyse şimdi o kadar duygulandım. Annem benim ya canım.
