benim şansıma ağabeylerimin pantolonları ve yakası ters yüz edilen gömlekleri düştü..
annem onları onararak, ters yüz ederek bana ayarlardı, ütüler, bütün bunları gizlice yapar, sanki yeni almış gibi paketlere sarar poşete koyar "bak bakalım beğenecek misin?" diye gülümseyerek verirdi.
yaş ilerledikçe anladım ağabeylerimin bakışlarını neden kaçırdıklarını o anlarda. baba yok, anne yoktan var etmeye çalışıyor. zor ama çiçek tarlası gibi günlerdi... güzeldi.. sevgili ağabeylerim babamın eskileriyle ben de onların eski yenileriyle büyüdük... güzeldi, özledim...
